اختلال دوقطبی یا بایپولار چیست؟

اختلال دوقطبی چیست؟ این سوالی است که اکثر افراد با داشتن برخی از علائم از پزشک خود می‌پرسند. اختلال دوقطبی یکی از اختلالات روانی است که با نوسانات شدید خلقی شناخته می‌شود. این نوسانات شامل دوره‌های مانیا (شیدایی) و افسردگی می‌شود که می‌تواند تأثیر عمیقی بر زندگی روزمره فرد بگذارد. در دوره مانیا، افراد احساس انرژی شدید، تحریک‌پذیری و حتی رفتارهای مخاطره‌آمیز را تجربه می‌کنند، در حالی که در دوره افسردگی ممکن است با احساس بی‌ارزشی، ناامیدی و کاهش انگیزه مواجه شوند. این تغییرات خلقی می‌تواند به شدت روابط فرد، به‌ویژه در زمینه برقراری ارتباط با جنس مخالف و مسائل عاطفی، را تحت تأثیر قرار دهد. اختلال دوقطبی و ازدواج یک موضوع چالش‌برانگیز است، زیرا زندگی مشترک با فردی که به این اختلال مبتلاست، نیاز به آگاهی، حمایت و صبر بیشتری دارد. همسران افراد مبتلا به اختلال دوقطبی باید از نوسانات خلقی شریک زندگی‌شان آگاه باشند و برای مدیریت این شرایط راهکارهایی مثل مشاوره، درمان دارویی و روان‌درمانی را در نظر بگیرند. همچنین، زوجین باید به اهمیت ارتباط صادقانه و مدیریت تعارضات توجه کنند، زیرا نداشتن درک متقابل می‌تواند به تشدید مشکلات منجر شود. از سوی دیگر، برای افراد مبتلا به این اختلال، شناخت درست از خود و بیماری‌شان می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا در روابط خود شفاف‌تر و مسئولانه‌تر عمل کنند. با پشتیبانی مناسب، افراد دوقطبی نیز می‌توانند روابط عاطفی موفقی داشته باشند و ازدواج پایداری را تجربه کنند. در ادامه بیشتر درباره اینکه اختلال دوقطبی چیست؟ صحبت خواهیم کرد.

اختلال دوقطبی چیست؟

در همین ابتدای مقاله به پرسش اصلی یعنی اختلال دوقطبی یا بایپولار چیست؟، می‌پردازیم. اختلال دوقطبی (که قبلاً به عنوان بیماری شیدایی-افسردگی یا افسردگی شیدایی شناخته می‌شد) یک اختلال خلقی و وضعیت سلامت روان مادام العمر است که باعث تغییرات شدید در خلق و خو، سطوح انرژی، الگوهای تفکر و رفتار می‌شود. این جابجایی‌ها می‌توانند ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها یا ماه‌ها ادامه داشته باشند و توانایی شما را برای انجام کارهای روزمره مختل کنند.

انواع مختلفی از اختلال دوقطبی وجود دارد که شامل تجربه نوسانات قابل توجه در خلق و خوی است که به عنوان دوره‌های هیپومانیک/شیدایی و افسردگی نامیده می‌شود. با این حال، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی همیشه در حالت هیپومانیک/شیدایی یا افسردگی نیستند. آن‌ها همچنین دوره‌هایی از خلق و خوی طبیعی را تجربه می‌کنند که به عنوان euthymia شناخته می‌شود. اما برای این که بدانید افسردگی چیست؟ بهتر است که از مشاوره افسردگی که توسط روانشناسان ماهر صورت می‌گیرد، استفاده کنید.

ویژگی های اختلال دوقطبی یا بایپولار

با مفهوم و پرسش اصلی مقاله یعنی اختلال دوقطبی یا اختلال بایپولار آشنایی پیدا کردید. حال به سراغ بررسی ویژگی آن نیز می‎پردازیم. اپیزودهای نوسانات خلقی از افسردگی تا شیدایی ممکن است به ندرت یا چندین بار در سال رخ دهد. هر کدام معمولا چند روز طول می‌کشد. بین اپیزودها، برخی افراد دوره‌های طولانی ثبات عاطفی دارند. برخی دیگر ممکن است اغلب دچار نوسانات خلقی از افسردگی به شیدایی یا افسردگی و شیدایی همزمان شوند. ویژگی هر کدام از این اپیزودهای به شرح زیر است.

1. اپیزودهای شیدایی: یکی از ویژگی‌های اصلی اختلال دوقطبی، اپیزودهای شیدایی است. برای برآورده کردن معیارهای اختلال دوقطبی، باید حداقل یک دوره شیدایی در زندگی خود برای حداقل یک هفته با یا بدون تجربه یک دوره افسردگی داشته باشید. شیدایی وضعیتی است که در آن یک دوره خلق و خوی غیرعادی بالا یا تحریک‌پذیر و همچنین تغییرات شدید در احساسات، افکار، انرژی، پرحرفی و سطح فعالیت دارید. این سطحِ بسیار پرانرژی از فعالیت و رفتار فیزیکی و ذهنی تغییری نسبت به خود معمولی شماست و توسط دیگران قابل توجه است. افرادی که در حالت شیدایی هستند ممکن است در فعالیت‌هایی که باعث آسیب جسمی، اجتماعی یا مالی آن‌ها می‌شود، مانند خرج کردن ناگهانی یا قمار کردن مقادیر زیاد پول یا رانندگی بی احتیاطی، زیاده روی کنند. آن‌ها همچنین گاهی اوقات علائم روان پریشی مانند هذیان و توهم ایجاد می‌کنند که می‌تواند در تشخیص اختلال دوقطبی از سایر اختلالات مانند اسکیزوفرنی یا اختلال اسکیزوافکتیو مشکل ایجاد کند. افراد مبتلا به انواع خاصی از دوقطبی، هیپومانیا را تجربه می‌کنند که شکل کمتر شدیدتری از شیدایی است. به اندازه اپیزودهای شیدایی دوام نمی‌آورد و در عملکرد روزانه تداخل چندانی ایجاد نمی‌کند. در چنین شرایطی مشاوره فردی برای شما بهترین گزینه است.
2. اپیزودهای افسردگی: اینکه افسردگی دوقطبی چیست؟ را در ادامه به شما توضیح خواهیم داد. در طول یک دوره افسردگی، خلق و خوی ضعیف یا افسرده یا از دست دادن علاقه به بیشتر فعالیت‌ها و همچنین بسیاری از علائم افسردگی دیگر را تجربه می‌کنید، مانند:

• خستگی
• تغییرات در اشتها
• احساس بی ارزشی و ناامیدی

نکته مهم اینجاست که افسردگی دوقطبی را نباید با افسردگی فصلی اشتباه گرفت. برای درمان افسردگی بهتر است که از روانشناس خود به صورت حضوری یا مشاوره آنلاین کمک بگیرید. چرا اختلال دوقطبی دیگر بیماری شیدایی- افسردگی نامیده نمی شود؟ در چند دهه اخیر، دنیای پزشکی، به ویژه حوزه روانپزشکی، عمداً از استفاده از بیماری افسردگی شیدایی یا افسردگی شیدایی برای توصیف اختلال دوقطبی تغییر جهت داده است. دلایل مختلفی برای این تغییر وجود دارد، از جمله:

ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی از افسردگی شیدایی برای توصیف طیف گسترده‌ای از شرایط سلامت روان استفاده می‌کردند. همانطور که سیستم‌های طبقه بندی وضعیت سلامت روان، از جمله راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM)، پیچیده‌تر شده‌اند، اصطلاح جدید اختلال دوقطبی به وضوح بیشتر در تشخیص کمک می‌کند. به خصوص به دلیل استفاده از «شیدایی»، انگ‌های منفی‌ زیادی وجود دارد. به طور مشابه، مردم اصطلاح «افسردگی» را به طور معمول برای توصیف دوره‌های غمگینی که به عنوان افسردگی بالینی واجد شرایط نیستند، استفاده می‌کنند. استفاده از اختلال دوقطبی تمرکز را از این دو کلمه دور می‌کند. “اختلال دوقطبی” بیشتر یک اصطلاح بالینی، پزشکی است و کمتر از “افسردگی شیدایی” از نظر احساسی بارگیری می‌کند. اصطلاح «افسردگی شیدایی» نسخه‌های سیکلوتیمیک یا هیپومانیک (اختلال دوقطبی II) را از این بیماری مستثنی می‌کند.

انواع اختلال دوقطبی چیست؟

اختلال دوقطبی می‌تواند در هر سنی شروع شود، اما معمولاً در سال‌های نوجوانی یا اوایل دهه 20 تشخیص داده می‌شود. علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و علائم ممکن است در طول زمان تغییر کند. چهار نوع اختلال دوقطبی وجود دارد که عبارتند از:

1- اختلال دوقطبی I

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی I یک یا چند دوره شیدایی را تجربه کرده‌اند. اکثر افراد مبتلا به دوقطبی I، دوره‌های مانیا و افسردگی را تجربه خواهند کرد، اما یک دوره افسردگی، برای تشخیص کافی نیست. دوره‌های افسردگی معمولاً حداقل دو هفته طول می‌کشد. برای تشخیص دوقطبی I، دوره‌های شیدایی شما، باید حداقل هفت روز طول بکشد یا آنقدر شدید باشد که نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشید. افراد مبتلا به دوقطبی I نیز می‌توانند حالت‌های مختلط را تجربه کنند (قسمت هایی از علائم شیدایی و افسردگی). این علائم نباید با اختلال بیش فعالی اشتباه گرفته شود.

2- اختلال دوقطبی II

افراد مبتلا به دوقطبی II دوره‌های افسردگی و دوره‌های هیپومانیک را تجربه می‌کنند. اما آن‌ها هرگز یک دوره شیدایی کامل که مشخصه اختلال دوقطبی I است را تجربه نمی‌کنند. در حالی که هیپومانیا نسبت به شیدایی آسیب کمتری دارد، اختلال دوقطبی II اغلب ناتوان کننده‌تر از اختلال دوقطبی I است؛ زیرا افسردگی مزمن در دوقطبی II شایع‌تر است.

3- اختلال سیکلوتیمیک (سیکلوتیمیا)

افراد مبتلا به اختلال سیکلوتیمیک حالت خلقی مزمن ناپایدار دارند. آن‌ها هیپومانیا و افسردگی خفیف را برای حداقل دو سال تجربه می‌کنند. افراد مبتلا به سیکلوتیمیا ممکن است دوره‌های کوتاهی از خلق و خوی طبیعی داشته باشند (اتیمیا)، اما این دوره‌ها کمتر از هشت هفته طول می‌کشد. مشاوره روانشناسی به شما در تشخیص آسان‌تر کمک خواهند کرد.

4- سایر اختلالات دوقطبی مشخص و نامشخص و مرتبط

اگر فردی معیارهای تشخیصی دوقطبی I، II یا سیکلوتیمیا را نداشته باشد اما هنوز دوره‌هایی از افزایش خلق و خوی غیرعادی قابل توجه بالینی را تجربه کرده باشد، این اختلال دوقطبی مشخص یا نامشخص دیگر در نظر گرفته می‌شود. روان درمانی به شما درباره این که دچار اختلال دوقطبی هستید یا خیر توضیحات جامعی ارائه می‌دهد.

تفاوت اختلال شخصیت مرزی و اختلال دوقطبی

در حالی که اختلال شخصیت مرزی (BPD) و اختلال دوقطبی علائم مشابهی دارند و اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند، اما شرایط متفاوتی دارند. اختلال شخصیت مرزی (BPD) شامل یک الگوی طولانی مدت از نوسانات ناگهانی لحظه به لحظه در خلق و خوی، رفتار و تصویر از خود است که اغلب توسط درگیری در تعامل با افراد دیگر ایجاد می‌شود. خود آسیبی غیر خودکشی نیز در BPD شایع است اما در اختلال دوقطبی نه. اما اختلال دوقطبی با BPD متفاوت است؛ زیرا شامل دوره‌های متمایز و طولانی‌تر شیدایی/ هیپومانیا یا افسردگی را تجربه خواهند کرد. چندین چیز می‌تواند باعث ایجاد دوره‌های شیدایی یا افسردگی شود، مانند تغییرات خواب، استرس، داروها و مصرف مواد.

اختلال دوقطبی چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

اختلال دوقطبی می‌تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد. میانگین سن شروع 25 سالگی است، اما به ندرت ممکن است از اوایل کودکی یا در اواخر 40 یا 50 سالگی شروع شود. اگرچه اختلال دوقطبی بر روی افرادی که در بدو تولد زن هستند (AFAB) و افرادی که در بدو تولد مرد هستند (AMAB) را تحت تاثیر قرار می‌دهد، این بیماری به‌طور متفاوتی بر آن‌ها تأثیر می‌گذارد. افراد AFAB مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است با سرعت بیشتری حالات خود را تغییر دهند. هنگامی که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی چهار یا بیشتر دوره شیدایی یا افسردگی را در یک سال تجربه می‌کنند، به این حالت “rapid cycling” می‌‍گویند. سطوح مختلف هورمون‌های جنسی و هورمون‌های تیروئید، همراه با تمایل افراد AFAB به تجویز داروهای ضد افسردگی، ممکن است به rapid cycling سریع‌تر در این جمعیت کمک کند. افراد AFAB مبتلا به اختلال دوقطبی نیز ممکن است دوره‌های افسردگی بیشتری را نسبت به افراد AMAB تجربه کنند.

اختلال دوقطبی چقدر شایع است؟

اختلال بایپولار چیست؟ این سوالی بود که از ابتدای مقاله تا به اینجا مورد بررسی قرار گرفته است. حال به بررسی علائم و نشانه‌های این اختلال می‎پردازیم تا با اختلالات دیگری همچون اختلال اضطراب اجتماعی اشتباه گرفته نشود. اختلال دوقطبی تقریباً 5.7 میلیون بزرگسال آمریکایی یا حدود 2.6٪ از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با علائم اختلال دوقطبی آشنا شوید.

علائم و نشانه های اختلال دوقطبی

علامت تعیین کننده اختلال دوقطبی I یک دوره شیدایی است که حداقل یک هفته طول می‌کشد، در حالی که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی II یا سیکلوتیمیا دوره‌های هیپومانیک را تجربه می‌کنند. اما بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی هم دوره‌های هیپومانیک/شیدایی و هم افسردگی را تجربه می‌کنند. این حالات خلقی در حال تغییر همیشه از یک الگوی مشخص پیروی نمی‌کنند و افسردگی همیشه از مراحل شیدایی پیروی نمی‌کند. همچنین ممکن است یک فرد چندین بار حالت خلق و خوی یکسانی را تجربه کند با دوره‌هایی از اوتیمیا قبل از اینکه حالت مخالف را تجربه کند. تغییرات خلقی در اختلال دوقطبی می‌تواند در طی چند هفته، ماه و گاهی حتی سال‌ها اتفاق بیفتد. یکی از جنبه‌های مهم تغییرات خلق و خوی این است که این تغییرات خلق و خوی عادی شما را ترک می‌کند و این تغییر خلق و خو برای مدت طولانی ادامه می‌یابد. در مورد شیدایی ممکن است چند روز یا چند هفته و در مورد افسردگی چندین هفته یا ماه باشد. شدت فاز افسردگی و شیدایی می‌تواند از فردی به فرد دیگر و در یک فرد در زمان‌های مختلف متفاوت باشد.

علائم و نشانه های دوره های شیدایی

برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در طول زندگی خود بارها دچار دوره‌های شیدایی یا هیپومانیا می‌شوند. دیگران ممکن است آن‌ها را به ندرت تجربه کنند. علائم و نشانه‌های دوره شیدایی عبارتند از:

1. شادی، امید و هیجان بیش از حد.
2. تغییرات ناگهانی و شدید خلق و خو، مانند تبدیل شدن از شادی به عصبانیت و خصومت.
3. بی قراری.
4. گفتار سریع و افکار مسابقه‌ای.
5. افزایش انرژی و نیاز کمتر به خواب.
6. افزایش تکانشگری و قضاوت ضعیف، مانند ترک ناگهانی شغل.
7. ساختن برنامه‌های بزرگ و دست نیافتنی
8. رفتارهای بی پروا و ریسک پذیر، مانند سوء مصرف مواد مخدر و الکل و داشتن رابطه جنسی ناایمن یا محافظت نشده.
9. احساس اینکه به طور غیرعادی مهم، با استعداد یا قدرتمند هستید.
10. روان پریشی، تجربه توهم و هذیان (در شدیدترین دوره‌های شیدایی).

اغلب اوقات، افرادی که دوره شیدایی را تجربه می‌کنند، از پیامدهای منفی اعمال خود بی اطلاع هستند. در اختلال دوقطبی، خودکشی یک خطر همیشگی است. برخی از افراد در دوره‌های شیدایی، نه فقط در دوره‌های افسردگی، دست به خودکشی می‌زنند. اگر فردی دچار یک دوره شیدایی شدید باشد، به خصوص اگر توهم و هذیان را تجربه کند، ممکن است برای محافظت از خود و دیگران از آسیب احتمالی نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد.

علائم و نشانه های هیپومانیا

برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی علائم خفیف‌تری شبیه شیدایی دارند. به این حالت هیپومانیا می‌گویند. با هیپومانیا، ممکن است احساس بسیار خوبی داشته باشید و متوجه شوید که می‌توانید کارهای زیادی انجام دهید. افراد مبتلا به هیپومانیا اغلب می‌توانند در موقعیت‌های اجتماعی یا محل کار به خوبی عمل کنند. ممکن است در طول دوره هیپومانیک احساس نکنید که چیزی اشتباه است. اما خانواده و دوستان شما ممکن است متوجه نوسانات خلقی و تغییرات سطح فعالیت شما شوند و فکر کنند که برای شما غیرعادی هستند. پس از هیپومانیا، ممکن است افسردگی شدید را تجربه کنید.

علائم و نشانه های دوره های افسردگی

علائم دوره‌های افسردگی در اختلال دوقطبی مانند علائم افسردگی اساسی است. آن‌ها عبارتند از:

• غم و اندوه طاقت فرسا
• کم انرژی و خستگی.
• فقدان انگیزه.
• احساس ناامیدی یا بی ارزشی.
• از دست دادن لذت بردن از چیزهایی که زمانی برای شما لذت بخش بود.
• مشکل در تمرکز و تصمیم گیری.
• گریه غیر قابل کنترل
• تحریک پذیری.
• افزایش نیاز به خواب.
• بی خوابی یا خواب زیاد.
• تغییر در اشتها که باعث کاهش یا افزایش وزن می‌شود.
• افکار مرگ یا خودکشی (افکار خودکشی).

علائم و نشانه های یک دوره مختلط

علائم یک دوره مختلط شامل هر دو علائم شیدایی و افسردگی با هم است. در طول یک قسمت مختلط، شما احساسات و افکار منفی همراه با افسردگی را دارید، اما همچنین احساس آشفتگی، بی قراری و انرژی بالایی دارید. افرادی که دوره های مختلط را تجربه می‌کنند، اغلب آن را به عنوان بدترین بخش اختلال دوقطبی توصیف می‌کنند.

چه چیزی باعث اختلال دوقطبی می شود؟

دانشمندان هنوز علت دقیق اختلال دوقطبی را نمی‌دانند. اما آن‌ها معتقدند که یک جزء ژنتیکی (ارثی) قوی وجود دارد. اختلال دوقطبی یکی از ارثی‌ترین بیماری‌های روانپزشکی در نظر گرفته می‌شود – بیش از دو سوم افراد مبتلا به اختلال دوقطبی حداقل یک خویشاوند بیولوژیکی نزدیک به این بیماری دارند. با این حال، فقط به این دلیل که یک خویشاوند بیولوژیکی مبتلا به اختلال دوقطبی دارید، لزوماً به این معنی نیست که شما نیز به آن مبتلا خواهید شد. عوامل دیگری که دانشمندان فکر می‌کنند در ایجاد اختلال دوقطبی نقش دارند عبارتند از:

• تغییرات در مغز شما: محققان تفاوت‌های ظریفی را در اندازه متوسط ​​یا فعال شدن برخی از ساختارهای مغز در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی شناسایی کرده‌اند. با این حال، اسکن مغز نمی‌تواند این بیماری را تشخیص دهد.
• عوامل محیطی مانند تروما و استرس: یک رویداد استرس زا، مانند مرگ یکی از عزیزان، یک بیماری جدی، طلاق یا مشکلات مالی می‌تواند باعث یک دوره شیدایی یا افسردگی شود. به همین دلیل، استرس و ضربه نیز ممکن است در ایجاد اختلال دوقطبی نقش داشته باشد. دانشمندان در حال حاضر در حال انجام تحقیقاتی برای تعیین ارتباط این عوامل در اختلال دوقطبی، چگونگی کمک به جلوگیری از بروز آن و نقشی که می‌توانند در درمان آن ایفا کنند، هستند.

اختلال دوقطبی چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص اختلال دوقطبی، ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است از ابزارهای زیادی استفاده کند، از جمله:

معاینه فیزیکی

یک تاریخچه پزشکی کامل، که شامل سؤال در مورد علائم، سابقه مادام العمر، تجربیات و سابقه خانوادگی شما می‌شود. آزمایش‌های پزشکی، مانند آزمایش خون، برای رد سایر بیماری‌هایی که می‌توانند باعث علائم شما شوند، مانند پرکاری تیروئید. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است ارزیابی را انجام دهد یا ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان مانند روانشناس یا روانپزشک ارجاع دهد.

برای تشخیص اختلال دوقطبی، باید حداقل یک دوره شیدایی یا هیپومانیا را تجربه کرده باشید. ارائه دهندگان سلامت روان از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) برای تشخیص نوع اختلال دوقطبی استفاده می‌کنند. برای تعیین اینکه چه نوع اختلال دوقطبی ممکن است داشته باشید، ارائه دهنده سلامت روان شما الگوی علائم و میزان تأثیر آن‌ها بر زندگی شما را در شدیدترین دوره‌ها ارزیابی می‌کند. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به احتمال زیاد به بیماری‌های روانی زیر نیز مبتلا هستند:

• اضطراب
• اختلال نقص توجه / بیش فعالی (ADHD).
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD).
• اختلالات مصرف مواد/تشخیص دوگانه.

حافظه اغلب در طول شیدایی مختل می‌شود؛ بنابراین افراد نمی‌توانند تجربه آن را به خاطر بیاورند، تشخیص صحیح افراد مبتلا به اختلال دوقطبی برای ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند دشوار باشد. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که یک دوره شیدایی شدید همراه با توهم را تجربه می‌کنند ممکن است به اشتباه اسکیزوفرنی تشخیص داده شود. اختلال دوقطبی همچنین می‌تواند به اشتباه به عنوان اختلال شخصیت مرزی (BPD) تشخیص داده شود. به همین دلیل، هنگام صحبت با روان درمانگر خود، مهم است که هنگام توضیح همه علائم و تجربیات خود صادق و دقیق باشید.

چگونگی درمان اختلال دوقطبی

درمان می تواند به بسیاری از افراد، از جمله افرادی که شدیدترین اشکال اختلال دوقطبی را دارند، کمک کند. یک برنامه درمانی موثر معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌های زیر است:

• روان درمانی (گفتار درمانی).
• داروها
• استراتژی‌های خود مدیریتی، مانند آموزش و شناسایی علائم اولیه یک دوره یا محرک‌های احتمالی دوره‌ها.
• عادات مفید سبک زندگی، مانند ورزش، یوگا و مدیتیشن. این‌ها می‌توانند درمان را پشتیبانی کنند، اما جایگزین آن نمی‌شوند.
• درمان های دیگر، مانند درمان تشنج الکتریکی (ECT) در مواردی که به دارو پاسخ ضعیفی می‌دهند یا کنترل سریع علائم برای جلوگیری از آسیب ضروری است.

اختلال دوقطبی یک بیماری مادام العمر است؛ بنابراین درمان یک تعهد مادام العمر است. گاهی اوقات ممکن است چندین ماه تا سال طول بکشد تا شما و ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی تان یک برنامه درمانی جامع را پیدا کنید که بهترین نتیجه را برای شما دارد. اگرچه این می‌تواند دلسرد کننده باشد، اما ادامه درمان مهم است.

اپیزودهای شیدایی و افسردگی معمولاً با گذشت زمان بازمی‌گردند. بین دوره‌ها، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی تغییرات خلقی ندارند، اما برخی از افراد ممکن است علائم طولانی مدت داشته باشند. درمان طولانی مدت و مداوم می تواند به مدیریت این علائم کمک کند.

اگر علاوه بر اختلال دوقطبی، سایر بیماری‌های سلامت روان مانند اضطراب یا ADHD نیز دارید، درمان این بیماری‌ها می‌تواند دشوارتر باشد. به عنوان مثال، ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی داروهای ضد افسردگی را برای درمان اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) تجویز می‌کنند و محرک‌هایی که برای درمان ADHD تجویز می‌کنند ممکن است علائم اختلال دوقطبی را بدتر کنند و حتی ممکن است یک دوره شیدایی را ایجاد کنند. باز هم، حتی اگر ممکن است درمان این شرایط دشوار باشد، غیرممکن نیست. مطمئن شوید که متعهد به یافتن یک برنامه درمانی مناسب برای شماست.

چه نوع درمانی برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شود؟

روان درمانی که به آن “گفتگودرمانی” نیز می‌گویند، می‌تواند بخشی موثر از برنامه درمانی برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی باشد. روان درمانی اصطلاحی برای انواع تکنیک‌های درمانی است که هدف آن کمک به شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای نگران کننده است. کار با یک متخصص سلامت روان، مانند روانشناس یا روانپزشک، می‌تواند برای شما و خانواده شما حمایت، آموزش و راهنمایی ارائه دهد.

نتیجه گیری
اختلال دوقطبی یا بایپولار چیست؟ این سوالی است که در این مقاله به صورت جامع و کامل و با در نظر گرفتن همه جوانب به شما پاسخ داده شد. در حال حاضر متأسفانه هیچ راه شناخته شده‎ای برای پیشگیری از اختلال دوقطبی وجود ندارد؛ زیرا دانشمندان علت دقیق آن را نمی‌دانند. اما دانستن علائم و نشانه‌های اختلال دوقطبی و مداخله زودهنگام بسیار مهم است. اختلال دوقطبی یک بیماری مادام العمر است. اما درمان طولانی مدت و مداوم، مانند دارو درمانی و گفتار درمانی، می‌تواند به مدیریت علائم شما کمک کند و شما را قادر سازد تا زندگی سالم و هدفمندی داشته باشید. مهم است که به طور منظم به تیم مراقبت‌های بهداشتی خود همچون خانم دکتر مهسا کاشفی زاده مراجعه کنید تا برنامه درمانی و علائم خود را کنترل کنند. بدانید که ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی و عزیزان شما برای حمایت از شما هستند.

سوالات متداول

1- اختلال دوقطبی چیست؟

اختلال دوقطبی، که قبلاً افسردگی شیدایی نامیده می‌شد، یک وضعیت سلامت روانی است که باعث تغییرات شدید خلق و خو می‌شود.

2- چه زمانی باید در مورد اختلال دوقطبی به پزشک مراجعه کنم؟

اگر اختلال دوقطبی برای شما تشخیص داده شده است، باید به طور منظم در طول زندگی خود به تیم مراقبت‌های بهداشتی خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید که درمان شما برای شما خوب عمل می‌کند.

3- علل ایجاد اختلال دوقطبی چیست؟

دانشمندان هنوز علت دقیق اختلال دوقطبی را نمی‌دانند. اما آن‌ها معتقدند که یک جزء ژنتیکی (ارثی) قوی وجود دارد. برخی دیگر از علل ایجاد اختلال دوقطبی عبارت است از:

• عوامل محیطی مانند تروما و استرس
• تغییرات در مغز شما