اختلال اوتیسم چیست؟ علل و علایم و راههای درمان آن
آنچه در این مقاله می خوانید
اختلال اوتیسم یکی از بیماریهای روانی است که در سالهای اخیر به دلیل پیشرفت علم و شناخت بیشتر در مورد این اختلال، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این بیماری که به عنوان درخودماندگی نیز شناخته میشود، با ویژگیهای خاصی همراه است که در این مقاله به آنها پرداخته خواهد شد. همچنین، علل و علایم این بیماری و راههای درمان آن نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در این مطلب، تمامی جنبههای مرتبط با اختلال اوتیسم، از جمله سندرم آسپرگر، استرس واضطراب، ارتباط آن با بیش فعالی و موارد دیگر را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
اختلال اوتیسم یا درخودماندگی چیست؟
اختلال اوتیسم در واقع یک بیماری است که بر رفتار و تعامل اجتماعی فرد تأثیر میگذارد. افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً دارای مشکلاتی در ارتباط و ارتباط بینفردی هستند و ممکن است در درک و تفسیر عواطف و احساسات دشواری داشته باشند. این اختلال معمولاً در دوران کودکی شروع میشود و تا زمان بزرگسالی باقی میماند. علتهای بروز اوتیسم هنوز به طور کامل مشخص نشدهاند، اما تحقیقات نشان میدهد که عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز این اختلال نقش دارند.
علائم اوتیسم متنوع هستند و میتوانند در زمینههای مختلفی مانند تعامل اجتماعی، زبان و یادگیری و به صورت محدودی در رفتار و تمایلات، وجود داشته باشند. برخی از این علائم شامل مشکلات در برقراری ارتباط چشمی، عدم توانایی در تفهیم عواطف دیگران، تکرار کلمات یا عبارات، علاقه شدید به روال و تکرار و حساسیت به تغییرات محیطی است. درمان اوتیسم شامل روشهای مختلفی است که به تواناییها و نیازهای هر فرد بستگی دارد. این درمانها ممکن است شامل مشاوره های روانشناسی، مشاوره فردی، روانشناسی کودک، تراپی شناختی رفتاری، تراپی گفتاری و زبانی، تراپی شغلی، آموزش مهارتهای اجتماعی و حتی مشاوره های آنلاین باشند.
ویژگیهای اوتیسم چیست؟
اختلال اوتیسم با ویژگیهای خاصی همراه است که میتواند شامل علائمی در تعاملات اجتماعی، زبان و یادگیری، رفتار و تمایل به فعالیتهای تکراری و محدود باشد. در ادامه به توضیح بیشتری از این ویژگیها میپردازیم:
- مشکل در تعامل اجتماعی: افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً در برقراری ارتباط چشمی و درک عواطف دیگران دارای مشکل هستند. آنها ممکن است در تشخیص عواطف و احساسات دیگران دشواری داشته باشند و نتوانند به درستی با دیگران ارتباط برقرار کنند.
- رفتارهای تکراری: افراد مبتلا به اوتیسم علاقه شدیدی به روال و تکرار دارند. آنها ممکن است عبارات یا کلماتی را مدام تکرار کنند و به فعالیتهای تکراری و محدودی مشغول شوند. این رفتارها میتواند شامل حرکات تکراری، تماشای فیلمها یا برنامههای تلویزیونی به صورت تکراری، و علاقه شدید به اشیا خاص باشد.
- حساسیت به تغییرات محیطی: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است حساسیت بیشتری نسبت به تغییرات محیطی داشته باشند. تغییرات کوچکی مانند تغییر مکان یا تغییر در روال فعالیتهای روزانه میتواند بر آنها تأثیر بگذارد و ناراحتی و استرس در آنها ایجاد کند.
- مشکلات در زبان و یادگیری: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در درک و استفاده از زبان مقداری دشواری داشته باشند. این افراد ممکن است در تلفظ، درک معنی کلمات و استفاده از جملات مناسب مشکلاتی داشته باشند. همچنین، یادگیری مهارتهای جدید نیز برای آنها کاری دشوار است.
- تمایل به فعالیتهای خودمحور: افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً تمایلی به فعالیتهای خودمحور و تکراری دارند. این افراد ممکن است به فعالیتهای خاصی مانند ترتیبدادن اشیا، تماشای فیلمها یا برنامههای تلویزیونی به صورت تکراری و علاقه شدید به برخی جزئیات خاص داشته باشند.
علت ابتلا به اوتیسم چیست؟
علت ابتلا به اوتیسم هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما تحقیقات نشان میدهد که عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز این اختلال نقش دارند. بررسی عوامل ژنتیکی و محیطی میتواند به درک بهتری از این اختلال کمک کند و در پیشگیری و درمان آن مؤثر باشد. در این بخش از مقاله، به توضیح بیشتر در این باره میپردازیم:
- عوامل ژنتیکی: برخی از تحقیقات نشان میدهند که ژنتیک میتواند در بروز اوتیسم نقش داشته باشد. به عنوان مثال، اگر یکی از افراد خانواده مبتلا به اوتیسم باشد، احتمال ابتلا به اوتیسم در فرزندان این خانواده بیشتر است.
- عوامل محیطی: برخی از عوامل محیطی میتوانند در بروز اوتیسم نقش داشته باشند. به عنوان مثال، مصرف داروهای خاصی مانند والپروئیک اسید و گالیک اسید در دوران بارداری، میتواند باعث بروز اوتیسم در فرزندان شود. همچنین، عواملی مانند عوارض خلقی و مشکلات در توسعه مغزی نیز میتوانند به اوتیسم منجر شوند.
علائم بیماری اوتیسم چگونه است؟
علائم بیماری اوتیسم متنوع هستند و میتوانند در زمینههای مختلفی مانند تعامل اجتماعی، زبان و یادگیری، رفتار و تمایلات وجود داشته باشند. در این بخش، به توضیح بیشتر درباره این علائم میپردازیم:
1- تعامل اجتماعی:
- افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نشانههای زیر را در تعامل با دیگران داشته باشند:
- عدم ارتباط چشمی با دیگران و یا نگاهکردن به جای دیگر
- عدم نشاندادن واکنش به شنیدن نام خود یا صدای دیگران
- عدم ابراز علاقه یا احساسات به دیگران
- عدم صحبت در مورد فعالیتهای خود با دیگران
- عدم درک نقشهای اجتماعی
- عدم درک حالات روحی یا احساسات دیگران
2- زبان و یادگیری:
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نشانههای زیر را در زبان و یادگیری داشته باشند:
- تأخیر در شروع به صحبتکردن یا عدم صحبتکردن
- تکرار کلمات یا جملات بدون مفهوم
- استفاده نادرست از ضمیرها
- عدم درک سوالات یا دستورات ساده
- عدم استفاده از حرکات دست و بدن برای ارتباط
- عدم تولید جملات کامل و منطقی
- علاقه زیاد به حروف الفبا، اعداد، شکلها یا رنگها
3- رفتار و تمایلات:
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نشانههای زیر را در رفتار و تمایلات خود داشته باشند:
- تکرار حرکات بدنی
- حساسبودن به صدا، نور، لمس، بو یا طع
- علاقه شدید به روالهای خاص و بروز نارضایتی از تغییر آنها
- علاقه شدید به برخی اشیای خاص مانند اسباببازی یا اشیای داخل خانه
- عدم توجه به درد یا خطر
- آسیب به خود مانند گازگرفتن یا خراشیدن پوست
این علائم فقط بخشی از نشانههای احتمالی اوتیسم هستند و ممکن است در هر فرد متفاوت باشند. برای تشخیص دقیق اوتیسم، باید به پزشک مراجعه کرد و از آزمونهای روانپزشکی و روانشناسی یا مشاوره آنلاین استفاده کرد.
انواع بیماری اوتیسم چیست؟
اختلال اوتیسم به چندین نوع تقسیم میشود که هر کدام دارای ویژگیها و علائم خاصی هستند. در این بخش از مقاله، به توضیح انواع بیماری اوتیسم میپردازیم:
- اوتیسم کودکی
- اوتیسم نوجوانی
- اوتیسم بزرگسالی
- اوتیسم آتیپیکال
- سندرم آسپرگر
نحوه تشخیص اوتیسم
تشخیص اختلال اوتیسم معمولاً توسط پزشکان و متخصصان روانشناسی انجام میشود. در این بخش به توضیح نحوه تشخیص این اختلال میپردازیم:
- بررسی علائم: پزشکان و متخصصان روانشناسی معمولاً با بررسی علائم و ویژگیهای اوتیسم، تشخیص این اختلال را میدهند. برای بررسی علائم، ممکن است از پرسشنامههای خاصی استفاده شود که به بررسی تعامل اجتماعی، زبان و یادگیری، رفتار و تمایلات تکراری میپردازند.
- معاینه توسط متخصص: برای تشخیص اوتیسم، ممکن است پزشکان و متخصصان روانشناسی بررسیهای مختلفی انجام دهند. به عنوان مثال، ممکن است پزشکان از تستهای تصویری مغزی برای بررسی فعالیت مغزی استفاده کنند.
- بررسی توسط خانواده: خانوادههایی که فرزندان مبتلا به اوتیسم دارند، میتوانند با بررسی علائم و ویژگیهای اوتیسم، به تشخیص این اختلال کمک کنند. به عنوان مثال، خانوادهها ممکن است به مشکلات فرزندانشان در تعامل اجتماعی، زبان و یادگیری، رفتار و تمایلات تکراری توجه کنند و سپس برای گرفتن کمک از افراد متخصص، به مشاوره های روانشناسی روی بیاورند.
راههای درمان اوتیسم به چه صورت است؟
درمان اوتیسم معمولاً شامل ترکیبی از روشهای مختلف است که توسط پزشکان، متخصصان روانشناسی، متخصصان تربیتی و خانوادهها، انجام میشود. در این بخش به توضیح راههای درمان اوتیسم میپردازیم:
- درمانهای رفتاری: درمانهای رفتاری شامل تمرینات و آموزشهایی است که به کمک آنها، فرد مبتلا به اوتیسم میتواند مهارتهای اجتماعی، زبان و یادگیری، و رفتارهای تکراری خود را بهبود بخشد.
- درمانهای دارویی: برخی از داروها میتوانند در کنترل برخی از علائم اوتیسم مؤثر باشند. به عنوان مثال، داروهایی که برای کنترل اضطراب و استرس استفاده میشوند، میتوانند به کاهش برخی از رفتارها کمک کنند.
- درمانهای تربیتی: درمانهای تربیتی شامل آموزشهایی است که به کمک آنها، فرد مبتلا به اوتیسم میتواند مهارتهای اجتماعی، زبان و یادگیری، و رفتارهای خود را بهبود بخشد.
- درمانهای روانشناختی: درمانهای روانشناختی شامل مشاوره های روانشناسی و رواندرمانی است که به کمک آنها، فرد مبتلا به اوتیسم میتواند با مشکلات روانی خود مثل اضطراب و استرس مقابله کند.
تفاوت بین اوتیسم و بیش فعالی (ADHD) چیست؟
اوتیسم و بیش فعالی دو اختلال متفاوت هستند که در برخی ویژگیهایشان شباهت دارند. در این بخش از مقاله، به توضیح تفاوت بین اوتیسم و بیش فعالی میپردازیم:
- ویژگیهای اوتیسم: افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً در تعامل اجتماعی، زبان و یادگیری، رفتار و تمایلات خود دارای مشکل هستند. این افراد ممکن است در برقراری ارتباط چشمی و تفهیم عواطف دیگران دشواری داشته باشند و نتوانند به شکلی درست و مناسب با دیگران ارتباط برقرار کنند.
- ویژگیهای بیش فعالی: افراد مبتلا به بیش فعالی معمولاً در تمرکز و توجه دارای مشکل هستند. آنها ممکن است در حفظ توجه و تمرکز بر روی یک فعالیت دشواری داشته باشند و به سختی میتوانند در کارهایی که نیاز به تمرکز بالا دارند، عمل کنند.
- رفتارهای تکراری و محدود: رفتارهای تکراری و محدود در افراد مبتلا به اوتیسم دیده میشود، در حالی که در افراد مبتلا به بیش فعالی، چنین رفتارهایی دیده نمیشود.
- مشکلات در تعامل اجتماعی: افراد مبتلا به اوتیسم دارای مشکلاتی در تعامل اجتماعی هستند، در حالی که در افراد مبتلا به بیش فعالی، چنین مشکلاتی وجود ندارد.
در این بخش، به بررسی تفاوت بین اوتیسم و بیش فعالی پرداخته شد. شناخت این تفاوتها میتواند به خانوادهها و افرادی که با اوتیسم یا بیش فعالی سروکار دارند، کمک کند تا بهترین راههای درمان را برای خود انتخاب کنند. برای بررسی علائم بیش فعالی در کودکان میتوانید این مطلب را مطالعه کنید.
اهمیت مشاوره های روانشناسی در درمان بیماری اوتیسم
بیماری اوتیسم یکی از اختلالات روانی است که نیازمند درمان جدی و مشاوره های روانشناسی است. مشاوره های روانشناسی میتواند به فرد مبتلا به اوتیسم و خانوادهاش کمک کند تا با مشکلات روانی و اجتماعی خود مثل اضطراب، استرس، مشکل در تعامل اجتماعی و غیره، مقابله کنند. دکتر مهسا کاشفی زاده یکی از متخصصین روانشناسی است که در این زمینه سابقه فعالیت طولانی دارد. متخصصان روانشناسی با استفاده از روشهای متنوعی مثل رواندرمانی، مشاوره روانشناسی و مشاوره فردی به افراد مبتلا به اوتیسم کمک میکنند تا با مشکلات خود مثل اضطراب، استرس، مشکلات در تعامل اجتماعی و غیره، مقابله کنند. با توجه به تخصص و تجربه دکتر کاشفی زاده در این زمینه، میتوان به او به عنوان یکی از بهترین متخصصین روانشناسی در این حوزه اعتماد کرد.
نتیجه گیری
در این مقاله، به بررسی اختلال اوتیسم پرداختیم. سپس علتها و علائم این اختلال را بررسی کردیم و انواع آن را معرفی کردیم و در ادامه، راههای درمان آن را نیز بررسی کردیم. با توجه به اینکه اوتیسم یکی از اختلالات روانی مهم است، شناخت و آگاهی از آن بسیار مهم است تا بتوانید بهترین راههای درمان را انتخاب کنید.
سوالات متداول
1- آیا اوتیسم درمان میشود؟
بله، با روشهای درمانی مناسب و مشاوره های روانشناسی، افراد مبتلا به اوتیسم میتوانند بهبود پیدا کنند.
2- آیا اختلال اوتیسم ارثی است؟
بله، اوتیسم ارثی است و ژنتیک یکی از عوامل مهم در بروز این اختلال است.
3- آیا اوتیسم در هر سنی قابلدرمان است؟
بله، با درمان مناسب، اوتیسم در همه سنین قابلدرمان است.
4- آیا اوتیسم تنها در کودکان وجود دارد؟
خیر، اوتیسم در همه سنین وجود دارد و ممکن است در بزرگسالان نیز دیده شود.
